dalarindan bahseden yazilardan midir, yoksa manavda durdugu yerden bana goz kirpan yesil ve diri goruntusunden midir bilmem, gorur gormez canim eksili enginar yemegi cekti. Aslinda enginarla tanisikligim eskiye dayanmaz, daha once bir kere kucuklerinden alip, pisirmeye calismistim, ama yapraklarini soyunca geriye yiyecek pek de birsey kalmadigindan, basarisiz bir sekilde sonuclanmisti.Ama yine de yilmadim, nasil yapilacagina dair pek de fikrim olmamasina ragmen birkac google arastirmasindan sonra, kendi uydurma yetenegimle enginari lezzetli bi yemege donusturmeyi basardim.
Malzemeler
3 Enginar
1 Domates
1 Sogan
Bezelye/havuc/misir
2 Limon
Nasil Yaptim
Enginarlarin sapini ve dikenli sivri uclarini kesip bol limonlu ve tuzlu suda yaklasik 30-40 dakika hasladim, su ne kadar limonlu olursa, enginarin acimsi ve buruk tadi o kadar azaliyor. Buarada enginarlarin olaganustu guze
llikteki goruntusune hayran kalip kare kare fotoraflari cektigim icin cok kisa surede pismesi gereken yemegim saatlerce surdu:) ama pisman diilim, enginarin soyulan her katmaninda baska bir guzellik karsima cikti, ben de bu muhtesem sebzeyi sanatsal fotograflarima malzeme yaptim.Enginarla ilgili bilmedigim ya da hep sasirdigim konu sadece dip tarafinda canak seklinde kisminin yeniyor olmasi, nedense soyarken her yapragi yemek umuduyla agzima atip hayalkirikligina ugradim:(
Enginarla oynamayi bir yana birakip, diger taraftan ic malzemelerini pisirmeye basladim.
Kucuk kup seklinde kesilmis sogani domatesi ve dondurulmus misir/havuc/bezelye karisimini misirozu yagiyla pisirip uzerine tuz karabiber ilave edip, icleri cikarilmis enginarlarin uzerine
dokup yemege hazir haline getirdim.
Zahmetli ama keyifli bir yemek oldu, bu kadar ugrastiktan sonra istahim biraz olsun azaldi, ama yine de bu kadar faydali bir sebze pisirip bir surude guzel fotolar cektikten sonra Pazar gunumu mutlu noktaladim:)
